Je hebt een relatie,
maar toch voel je je vaak alleen.
Je weet: het ligt niet (alleen) aan je partner.
Het zijn oude patronen die zich blijven herhalen in de liefde.
Je past je aan, slikt je gevoel in en loopt op eieren.
Bang dat je partner zich terugtrekt of je te veel vindt.
Je geeft alles, maar voelt je niet echt gezien.
Je herkent het van vroeger:
je leerde je af te stemmen op de ander en jezelf weg te cijferen.
Je zenuwstelsel kent dat patroon en herhaalt het nu.
Je twijfelt of het aan jou ligt, of dat de relatie niet meer klopt.
En die twijfel put je uit.
Toch blijft het verlangen
naar liefde die klopt, waarin jij jezelf kunt zijn
én echt in verbinding bent met de ander.
