Over mij, Yvonne

Je kindertijd vormt de blauwdruk voor je liefdesleven.
De manier waarop je werd gezien, verzorgd en getroost, bepaalt hoe veilig je je voelt in verbinding.
En dat werkt door in de liefde.

Als je ouders emotioneel afwezig waren, onvoorspelbaar, of zelf met onverwerkt trauma zaten, leerde je onbewust dat liefde iets is waar je je best voor moet doen of iets is wat ieder moment kan verdwijnen.

• Je werd hyperalert op de stemming van de ander, paste je aan, en ging pleasen om liefde te krijgen.
• Je ontwikkelde overtuigingen als: ik moet me aanpassen om geliefd te worden of ik ben teveel.
• Je voelde je verantwoordelijk voor de gevoelens van je ouders en nu voor die van een partner.
• Grenzen stellen voelt onveilig, omdat je ooit geleerd hebt dat jouw ‘nee’ niets uitmaakte.
• Je vertrouwt je eigen gevoel niet meer volledig, en gaat twijfelen zodra het dichtbij komt.
  
  

En omdat deze hechtingspijn nog liggen opgeslagen in je zenuwstelsel, worden ze geactiveerd zodra iemand dichtbij komt of juist afstand neemt.
Zelfs als er nu niets aan de hand is.

Misschien snap je allang waar het vandaan komt.
Je kent je hechtingsstijl, je hebt inzicht in je patronen.
En toch gebeurt het:
Zodra iemand dichtbij komt, voel je onrust.
Je sluit je af, of klampt je juist vast.
Je reageert op de automatische piloot zonder dat je het doorhebt.

Dat is het verwarrende: je bent bewust. Je weet zoveel.
Maar je lichaam reageert nog alsof het vroeger is.

Dat laat je niet los met alleen praten of begrijpen.
Je kunt het niet ‘weg manifesteren’ met affirmaties en inzichten. Wat in je lichaam zit opgeslagen, vraagt om een andere benadering. Om heling die doorwerkt in je zenuwstelsel.

Zodat je gaat voelen: "Ik ben veilig.
Ik hoef me niet meer aan te passen.
Ik mag mezelf zijn in de liefde."