Je hebt alles goed voor elkaar, behalve in de liefde.
Of je nu single bent of een relatie hebt,
je belandt steeds opnieuw in dezelfde dynamiek.
Je past je aan, slikt je behoeften in,
en grenzen aangeven vind je lastig.
Je bent bang dat je te veel bent, te gevoelig, te moeilijk.
En diep vanbinnen vraag je je af
of liefde wel voor jou is weggelegd.
Je blijft hopen dat het ooit goed komt,
maar steeds weer verlies je jezelf in het contact.
Je voelt je niet echt gezien of gekozen
en verliest langzaam het vertrouwen in jezelf en in de liefde.
Je weet: het ligt niet alleen aan de ander.
Het zijn oude mechanismen die aangaan zodra iemand dichtbij komt.
Je leerde je aan te passen,
je gevoelens te verbergen om de ander niet te verliezen.
Je zenuwstelsel raakte gewend aan het idee
dat liefde vraagt dat je jezelf verlaat.
Toch blijft het verlangen
naar liefde die klopt.
Waarin je trouw blijft aan jezelf
én in verbinding kunt zijn met de ander.
Met iemand die jou ziet, voelt en kiest.
Niet alleen met woorden, maar met daden.