Je hebt je leven goed voor elkaar.
Je bent slim, empathisch, gevoelig. Je weet hoeveel je te bieden hebt.
Maar tijdens het daten en in relaties… val je telkens in hetzelfde patroon.
💥 Je valt steeds op mannen die emotioneel niet echt beschikbaar zijn.
💥 Je past je aan, slikt je mening in, en zegt niet wat je echt voelt of denkt omdat je bang bent dat hij afhaakt of je ‘te moeilijk’ vindt.
💥 Je geeft alles: je tijd, je aandacht, je liefde maar krijgt er veel te weinig voor terug.
💥 Je negeert dat knagende gevoel in je onderbuik, omdat je zo graag wilt dat het deze keer wel lukt.
💥 Je houdt hoop, terwijl je ergens allang weet: dit is hem niet.
💥 In de slaapkamer is het vaak vuurwerk. Maar daarna voel je weer: “Dit zou het ultieme samenzijn moeten zijn, maar er is geen echte verbinding.”
💥 Je vraagt je steeds vaker af: “Wat is er mis met mij? Waarom lukt dit mij niet, terwijl mijn vriendinnen allang een fijne relatie hebben?”
💥 Je beseft: "als ik hier niets aan doe, blijf ik in dit patroon hangen. Steeds maar hopen dat de volgende wél goed is… terwijl die afgelopen 3, 10, 80 mannen dat ook niet waren."
💥 Je verlangt zo naar een fijne relatie, iemand met wie je echt kunt verbinden en samen een mooie toekomst kunt opbouwen.
En diep vanbinnen weet je: het ligt niet (alleen) aan de mannen.
Het zijn de oude patronen in jou. Patronen die je ooit nodig had om te overleven maar die je nu tegenhouden om liefde te ontvangen die écht klopt.
