Verlatingsangst: waarom jij liefde verwart met overleven
Verlatingsangst: waarom jij liefde verwart met overleven
Je voelt het in alles:
Hij trekt zich terug, wordt afstandelijk of zegt dat hij ‘even ruimte nodig heeft’.
En jij schiet direct in de paniekstand.
Niet zichtbaar aan de buitenkant, want je bent sterk, zelfbewust, spiritueel.
Maar vanbinnen raast de stress door je lijf.
Alsof je zonder hem niet kunt bestaan.
Alsof je vergaat, als hij verdwijnt.
En diep vanbinnen vraag je je af:
“Wat ís dit? Waarom reageer ik zó heftig?”
Het antwoord is simpel én pijnlijk:
Je verwart liefde met overleven.
Wat is verlatingsangst écht?
Verlatingsangst is geen overgevoeligheid.
Het is geen drama.
Het is een traumarespons.
Een automatische reactie van een systeem dat ooit geleerd heeft:
“Als de ander verdwijnt, ben ik onveilig.”
Want ooit, als kind, was dat letterlijk zo.
Misschien werd je emotioneel niet gezien.
Misschien voelde je je verantwoordelijk voor de stemming van een ouder.
Misschien werd je afgewezen als je kwetsbaar was.
En dus leerde je je aanpassen. Stil zijn. Pleasen. Niet tot last zijn.
Als ik me maar klein genoeg maak, dan blijf je bij me.
Die oude overlevingsstrategie neem je onbewust mee je relaties in.
Verlatingsangst voelt als liefde, maar is het niet
Je noemt het ‘liefde’.
Want het voelt intens. Heftig. Allesverslindend.
Maar wat je eigenlijk voelt, is hunkering. Herhaling. Overleven.
Je blijft hopen dat hij kiest voor jou.
Je blijft wachten op bevestiging.
En ondertussen blijf jij geven, terwijl jij leegloopt.
Het voelt vertrouwd. Maar vertrouwd is niet hetzelfde als veilig.
Liefde hoort niet te voelen als overleven.
Hoe doorbreek je het patroon?
Niet door nóg harder je best te doen.
Niet door nóg beter te begrijpen wat er met hem gebeurt.
Maar door naar binnen te keren.
Naar dat kleine meisje in jou die bang is om verlaten te worden.
Die gelooft dat ze pas liefde waard is als ze perfect is.
Jij mag haar zien. Horen. Dragen.
Zodat ze zich niet meer hoeft vast te klampen aan iemand die je geen veiligheid geeft.
En ja, dat is pijnlijk.
Maar het is ook de ingang naar bevrijding.
Wat als je liefde zou ervaren zónder strijd?
Liefde die niet voelt als hollen of stilstaan.
Liefde waarin jij jezelf niet verliest.
Waarin jij je niet continu hoeft af te vragen: “Ben ik goed genoeg?”
Maar waarin jij voelt: “Ik ben al genoeg.”
Dat begint bij jou.
Bij het erkennen van je angst en het kiezen voor jezelf.
Wil jij jouw verlatingsangst helen?
In mijn programma Love Reset leer je precies dit:
Hoe jij verlatingsangst doorziet, hoe je je zenuwstelsel tot rust brengt,
en hoe je eindelijk relaties aangaat waarin je jezelf niet hoeft te verliezen.
Want echte liefde begint niet bij de ander.
Echte liefde begint bij jou.
